Tijdens een van de opleidingsdagen van de opleiding Verlieskunde viel mijn oog op dit beeldje. Het beeldje raakte me.
Het was ergens in juni 2019 en ik zat midden in mijn eigen ontwikkelproces van omgaan met verlies. Hoe doe je dat, omgaan met verlies? Hoe werkt dat dan, verweven in je leven en kun je er iets constructiefs uit halen?
In die opleiding werden al deze zaken behandeld. Inzien dat verlies een onderdeel is van je leven. Leren van dat inzicht en daar positieve lessen uit halen waarmee je verder kunt en van groeit als mens.
Tijdens een van de opleidingsdagen kwam ik binnen en stonden daar de beeldjes van Jacqueline Schäfer, een kunstenares uit Amsterdam, die deze beeldjes in verschillende vormen, grootte en kleuren, maakt.
Er stonden er een paar op een rij maar DEZE pakte mij meteen. De kleuren, de vorm, de vogel die zijn hart onder zijn vleugels draagt. En nu ik hem weer in mijn handen heb zie ik dat alle gekleurde vlakken een zwart randje hebben. Precies zoal het leven is. Het leven komt met felle kleuren, mooie dingen, vreugde, dat is ook waar we allemaal naar op zoek zijn. Maar het leven komt ook met zwarte randjes. We vergeten vaak het belang om ook bij de zwarte randjes, bij de donkerte, bij de zware gebeurtenissen stil te staan. In onze cultuur is het niet geleerd of zijn we zelfs gewend om ervan weg te lopen, er niet naar te kijken en het te zien als lastig en moeilijk.
Als we ook het verlies, de zwarte randjes, integreren in ons leven, door het uit te spreken hoe we ons werkelijk voelen, en door onze emoties te erkennen, dan groei je als mens en kan je er betekenis aan geven en kracht uit putten.
In dit beeldje is het allemaal aanwezig. De kleuren van het leven, omgeven door zwarte randjes en het hart dat al die emoties verwerkt en richting geeft.
Op het moment dat je op een passende manier met verlies om kunt gaan vlieg je als vogel, vrij over deze wereld.
